بنوشانم اَم فقط با چَشم هایت

که می نوشانَم اَت با چَشم هایم

و یا لب بوسه ای بُگذار در جام

که از مِی پاک گردد اِشتهایم

چو خیزد تِشنگی از جانبِ روح

شرابی آسمانی لازم آید

مرا امّا شرابِ آسمانی

چو باشد شُربِ لب هایِت،نشاید

فرستادم برایت یک گُلِ سُرخ

که بودَش برگِ سبزی تُحفته درویش

اُمید آن بود پَژمرده نگردد

که دارد ماهرویی چون تو در پیش

ولی تو یک نفس در گُل دَمیدی

فرستادی به سویم تا که شاید

به هنگام شکوفه دادنِ گُل

به جای بویِ گُل بویِ تو آید

-بن جانسون-🌱✨